Analytical chemistry (Kimia Analitik)

Analytical chemistry is the study of the separation, identification, and quantification of the chemical components of natural and artificial materials. Qualitative analysis gives an indication of the identity of the chemical species in the sample and quantitative analysis determines the amount of one or more of these components. The separation of components is often performed prior to analysis.

Analytical methods can be separated into classical and instrumental. Classical methods (also known as wet chemistry methods) use separations such as precipitation, extraction, anddistillation and qualitative analysis by color, odor, or melting point. Quantitative analysis is achieved by measurement of weight or volume. Instrumental methods use an apparatus to measure physical quantities of the analyte such as light absorption, fluorescence, or conductivity. The separation of materials is accomplished using chromatography, electrophoresis or Field Flow Fractionation methods.

Analytical chemistry is also focused on improvements in experimental design, chemometrics, and the creation of new measurement tools to provide better chemical information. Analytical chemistry has applications in forensics, bioanalysis, clinical analysis, environmental analysis, and materials analysis.

TIPE 

Kimia analitis bisa dibagi jadi dua tipe utama:

1. Analisis kualitatif pikeun nangtukeun aya/henteuna unsur atawa sanyawa kimia nu ditéang.
2. Analisis kuantitatif pikeun nangtukeun kadar unsur atawa sanyawa kimia nu ditéang.

Kimia analitis lolobana kuantitatif, nu bisa dibagi deui kana widang ulikan nu béda. Bahanna bisa dianalisis pikeun nangtukeun kadar unsur atawa kadar unsur dina spésiés kimia tinangtu. Nu panungtung ngarupakeun interés husus na sistem biologis; molekul-molekul mahluk hirup ngandung karbon, hidrogén, oksigén, nitrogén, jeung sajabana dina struktur-struktur nu kompléks/pajeulit.

TEKNIK

Aya rupa-rupa téhnik nu bisa dipaké pikeun misahkeun, ngadeteksi, jeung ngukur sanyawaan kimiawi.

• Pamisahan zat kimia pikeun ngukur beurat atawa volum produk ahir. Ieu ngarupakeun prosés nu geus heubeul nu kudu pisan taliti.
• Analisis zat migunakeun alat spéktroskopi. Ngukur serapan sinar ku hiji larutan atawa gas, nu saterusna bisa diitung eusi sababaraha spésiés, nu kadang teu merlukeun pamisahan. Métode nu leuwih anyar kayaning spéktroskopi serapan atom (atomic absorbance spectroscopy, AAS), résonansi magnetik inti (nuclear magnetic resonance, NMR), jeung analisis aktivasi neutron(neutron activation analysis, NAA).
• Loba téhnik nu ngagabungkeun dua atawa leuwih métode analitis. Contona kayaning ICP-MS (Inductively-Coupled Plasma - Mass Spectrometry), dimana dina tahap kahiji sampel divolatilisasi, sedengkeun pangukuran kadarna ditangtukeun dina tahap kadua. Tahap kahiji bisa ogé ngalibetkeun téhnik pamisahan kayaning kromatografi, sedengkeun nu kadua parabot pikeun ngukur atawa deteksi.
• Téhnik-téhnik nu ngawengku volatilisasi nu tujuanana pikeun ngahasilkeun atom-atom bébas unsur-unsur nu nyusun sampelna, nu salajengna bisa diukur dina kadar dumasar darajat serapan atawa émisina dina frékuénsi spéktrum nu husus. Rugina métode ieu, sampelna béak diancurkeun, kaasup naon baé nu aya dikandungna. Nu kaasup téhnik ieu di antarana spéktroskopi serapan atom (Ing. atomic absorption spectroscopy) jeung ICP-MS/ICP-AES. Téhnik-téhnik ieu bisa tetep dipaké pikeun ngulik spésiasi, nyaéta saméméh volatilisasi.

to be continued........^,^